ศิลปะการต่อสู้ของจีน (Chinese martial arts) หรือ กังฟู (kung Fu)

ศิลปะการต่อสู้เป็นส่วนสำคัญและเป็นที่ยอมรับอย่างแพร่หลายในประเทศจีน มีประวัติศาสตร์ยาวนานและเป็นส่วนสำคัญที่ไม่สามารถมองข้ามได้ในการพัฒนาของชาติจีน ศิลปะการต่อสู้เป็นองค์ประกอบทางวัฒนธรรมที่สร้างเสริมความเข้มแข็งและความเอื้อเฟื้อของชาติจีนในระหว่างประวัติศาสตร์ของชาติ รูปแบบการต่อสู้จีนอาจแบ่งออกเป็นหลายสถาบันและแนวคิด แต่ทุกสถาบันนี้มุ่งเน้นการพัฒนาความแข็งแกร่งทางกายและจิตใจของผู้ปฏิบัติ รวมถึงความสมดุลของร่างกายและจิตใจ ศิลปะการต่อสู้ได้มองเป็นการฝึกฝนที่รวมถึงการจำลองทางกายภาพของสัตว์ ปรัชญาจีน ศาสนา และตำนาน และมีบทบาทสำคัญในการเสริมสร้างและอนุรักษ์ความเป็นเอกลักษณ์ของชาติจีนในปัจจุบัน

กังฟู (Kung Fu) คืออะไร?

กังฟู (จีน: 功夫; พินอิน: gōngfu) หรือ วูซู (จีนตัวย่อ: 武术; จีนตัวเต็ม: 武術; พินอิน: wǔshù) เป็นศิลปะการต่อสู้ที่มีต้นกำเนิดจากประเทศจีน ในภาษาจีนกลางใช้คำว่า “วูซู” และเมื่อมีการแพร่ขยายออกไปกลายเป็น “กังฟู” ซึ่งเป็นตัวเลข ศิลปะการต่อสู้รูปแบบนี้มีการพัฒนามาอย่างยาวนานกว่าหนึ่งศตวรรษในประวัติศาสตร์ของจีน รูปแบบการต่อสู้เหล่านี้มักแบ่งออกเป็นกลุ่มหรือสถาบันต่าง ๆ ซึ่งบ่งบอกถึงลักษณะทั่วไป เช่น “เจีย” (家), “พ่าย” (派), หรือ “เหมิน” (门) (โดยรวมแปลว่ากลุ่มหรือสำนัก) ในศิลปะการต่อสู้แบบนี้ มีลักษณะที่เน้นความแข็งแกร่งและความสมดุลของร่างกายและจิตใจ นอกจากนี้ ศิลปะการต่อสู้ยังเน้นการจำลองทางกายภาพของสัตว์ แรงบันดาลใจจากปรัชญาจีน ศาสนา และตำนาน และมีบทบาทสำคัญในการสร้างและอนุรักษ์ความเป็นเอกลักษณ์ของชาติจีนในปัจจุบัน

คำว่า “กังฟู” และ “วูซู” เป็นคำยืมมาจากภาษาจีนกวางตุ้งและภาษาจีนกลางตามลำดับ ในภาษาอังกฤษใช้เพื่ออ้างถึงศิลปะการต่อสู้ของจีน อย่างไรก็ตาม ภาษาจีนกังฟูและวูซู (ฟัง (จีนกลาง) (ช่วยเหลือ·ข้อมูล) ภาษาจีนกวางตุ้ง เยล: móuh seuht) มีความหมายที่แตกต่างกัน คำที่เทียบเท่ากับคำว่า “ศิลปะการต่อสู้จีน” ในภาษาจีนคือ “Zhongguo wushu” (จีน: 中國武術; พินอิน: zhōngguó wǔshù) (ภาษาจีนกลาง)

ในภาษาจีน คำว่า “กังฟู” หมายถึงทักษะที่ได้มาจากการเรียนรู้หรือการฝึกฝน ประกอบด้วยคำว่า “功” (gōng) ซึ่งแปลว่า “งาน” “ความสำเร็จ” หรือ “บุญ” และ “夫” (fū) ซึ่งเป็นคำนามหรือคำต่อท้ายนามที่มีความหมายหลากหลาย

“Wushu” มีความหมายตามตัวอักษรว่า “ศิลปะการป้องกันตัว” มาจากอักษรจีนสองตัว “武術” ซึ่ง “武” (wǔ) แปลว่า “การต่อสู้” หรือ “การทหาร” และ “術” หรือ “术” (shù) แปลว่า “ศิลปะ” “วินัย” “ทักษะ” หรือ “วิธีการ” คำว่า “วูซู” ได้กลายเป็นชื่อของกีฬาสมัยใหม่ของวูซู นิทรรศการและกีฬาสัมผัสที่เต็มรูปแบบของมือเปล่าและรูปแบบอาวุธ (套路) ที่ดัดแปลงและตัดสินตามเกณฑ์ความงามสำหรับจุดที่พัฒนาขึ้นตั้งแต่ปี 1949 ในสาธารณรัฐประชาชนจีน

“Quánfǎ” (拳法) เป็นคำศัพท์ภาษาจีนอีกคำหนึ่งสำหรับศิลปะการต่อสู้ของจีน มันหมายถึง “วิธีการกำปั้น” หรือ “กฎของการกำปั้น” (quán หมายถึง “มวย” หรือ “กำปั้น” และ fǎ หมายถึง “กฎหมาย” “วิธี” หรือ “วิธีการ”) แม้ว่าจะแปลว่า “มวย” หรือ “เทคนิคการต่อสู้” ชื่อของศิลปะการต่อสู้ของญี่ปุ่น “kempō” นั้นแทนด้วยอักขระ “hanzi” ตัวเดียวกัน

จุดประสงค์ของกังฟู

หลายคนคิดว่าการป้องกันตัวเป็นเป้าหมายสูงสุดของกังฟูหรือศิลปะการต่อสู้ใดๆ อย่างไรก็ตามการศึกษากังฟูเกี่ยวข้องกับมิติหลายอย่างที่กว้างกว่านั้นมาก กังฟูเป็นศิลปะอย่างแท้จริงที่พยายามพัฒนาร่างกาย จิตใจ ลักษณะนิสัย และจิตวิญญาณของเรา

กังฟูไม่สอนให้เราพยายามเอาชนะคนอื่น แต่เป็นการฝึกวินัยที่สอนให้เรามองดูตัวเราเองและเรียนรู้ที่จะควบคุมความคิด อารมณ์ และร่างกายของเรา การเป็นอย่างสงบและการหลีกเลี่ยงการต่อสู้เป็นสิ่งที่เราควรทำ อย่างไรก็ตามหากเราพบเจอสถานการณ์ที่คุกคามร่างกายอย่างรุนแรงหรือได้รับบาดเจ็บ เราควรมีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่งและสามารถป้องกันตัวเองได้

เช่นเดียวกับศิลปะการต่อสู้แบบอื่นๆ กังฟูสอนความสมดุลซึ่งเป็นกุญแจสำคัญในการเคลื่อนไหวและการใช้เทคนิค แนวคิดของ “ความสมดุล” เป็นการรักษาสมดุลระหว่างสวรรค์และโลก การบรรลุแนวคิดนี้เกิดขึ้นเมื่อเราเรียนรู้ที่จะจดจ่อกับความคิดของเรา มีสมาธิ และปลดปล่อยความคิดฟุ้งซ่านออกจากจิตใจของเรา

กังฟูเหมาะกับใคร?

กังฟูเหมาะสำหรับทุกคนที่มีความสนใจและความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้และพัฒนาตนเองในด้านกายภาพและจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นเด็ก, เยาวชน, หรือผู้ใหญ่ กังฟูช่วยในการพัฒนาทักษะทางร่างกายเช่นความเร็ว, ความแข็งแกร่ง, ความยืดหยุ่น รวมถึงสร้างความมั่นคงในการควบคุมอารมณ์และการเตรียมพร้อมทางจิตใจในการเผชิญกับสถานการณ์ต่างๆ นอกจากนี้ กังฟูยังสอนคุณธรรมและจริยธรรม เช่น ความเคารพ, ความเสียสละ, และความยุติธรรม เพื่อสร้างพัฒนาการที่แข็งแกร่งทั้งในด้านกายภาพและจิตใจ ดังนั้น กังฟูเป็นสิ่งที่เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการพัฒนาทักษะและความเข้มแข็งในด้านต่างๆ และมีความตั้งใจในการเรียนรู้และเติบโตในระดับสูงขึ้น

ประวัติศาสตร์

ต้นกำเนิดของศิลปะการต่อสู้ของจีนมีสาเหตุมาจากความจำเป็นในการป้องกันตัว เทคนิคการล่าสัตว์ และการฝึกทหารในจีนสมัยโบราณ การต่อสู้ด้วยมือเปล่าและการฝึกอาวุธมีความสำคัญในการฝึกทหารจีนโบราณ

ความรู้โดยละเอียดเกี่ยวกับสถานะและพัฒนาการของศิลปะการป้องกันตัวของจีนมีให้ตั้งแต่ทศวรรษนานกิง (พ.ศ. 2471-2480) เนื่องจากสถาบัน Central Guoshu ซึ่งจัดตั้งขึ้นโดยระบอบการปกครองของก๊กมินตั๋งได้พยายามรวบรวมการสำรวจโรงเรียนสอนศิลปะการต่อสู้แบบสารานุกรม ตั้งแต่ทศวรรษ 1950 เป็นต้นมา สาธารณรัฐประชาชนจีนได้จัดศิลปะการป้องกันตัวของจีนเป็นนิทรรศการและกีฬาเต็มรูปแบบภายใต้หัวข้อ “วูซู”

ต้นกำเนิดในตำนาน

ตามตำนาน ศิลปะการต่อสู้ของจีนมีต้นกำเนิดในช่วงราชวงศ์เซี่ยกึ่งตำนานเมื่อกว่า 4,000 ปีที่แล้ว กล่าวกันว่าจักรพรรดิเหลือง (หวงตี้) ซึ่งขึ้นสู่อำนาจในปี 2698 ก่อนคริสตศักราช ได้แนะนำระบบการต่อสู้ที่เก่าแก่ที่สุดให้กับจีน จักรพรรดิเหลืองมีชื่อเสียงในฐานะนายพลผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งก่อนที่จะมาเป็นผู้นำของจีน ได้ประพันธ์บทความมากมายเกี่ยวกับการแพทย์ โหราศาสตร์ และศิลปะการต่อสู้ หนึ่งในศัตรูหลักของเขาคือ Chi You ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นบรรพบุรุษของเจียวตี้ ปูชนียบุคคลของมวยปล้ำจีนสมัยใหม่